False Earl or, the rover of the North Sea
Sofie Engelsman
0716766
GdK 2 Theater
In de 19e eeuw begon in Engeland, Frankrijk en Amerika het melodramatische theater grote vormen aan te nemen. Met behulp van theaterstukken die een romantischer richting insloegen, werd een nieuw soort theatervorm steeds belangrijker. Dit theater richtte zich meer en meer op natuurlijke elementen en de idee dat de toeschouwer een stuk ziet wat zich in het echte leven af lijkt te spelen. De tragedies uit de Gotiek liepen hierop voor door eind 18e eeuw al veel aandacht te schenken aan emoties en supernatuurlijke elementen[1]. Het begin van de 19e eeuw kenmerkte zich dan ook door een uitgebreidere vorm van deze tragedies, met nog meer aandacht voor romantiek, natuurlijke effecten en een emotionelere manier van acteren. De ontwikkeling van betere toneeltechnologie hielp hierbij, zeker toen in de jaren twintig van de 19e eeuw gaslicht zijn intrede deed en de acteurs en het decor veel beter verlicht konden worden op toneel[2]. Deze acteurs hadden ook een verandering doorgemaakt en sommige werden beschouwd als heuse sterren. Het was belangrijk dat acteurs realistisch acteerden en emoties subtiel uitdrukten. Dit hield in dat acteurs krachtig moesten zien over te komen, zodat het publiek echt het idee kreeg dat de acteur voelde wat hij hoorde te voelen volgens het verhaal. Het decor kon hier dankzij betere, zachtere verlichting die een romantische sfeer stimuleerde, goed bij helpen. Decor bestond in de 19e eeuw voornamelijk uit natuurlijke omgevingen zoals een berglandschap of een meer, waarin zonlicht en maneschijn een belangrijke rol speelden. Deze omgeving versterkte de uitgebeelde gemoedstoestand van de held of heldin uit het stuk[3].
Het publiek was niet onder één groep te vatten, net als het theater zelf veranderde de samenstelling hiervan ook steeds opnieuw. Nieuwe sociale gebeurtenissen zorgden voor veranderende verhaallijnen en ook nieuw publiek wat naar het theater...